«جشنواره فیلم فجر» محیط و مأمن و سنگر فرهنگی و هنری همه «ایرانیان وطن‌پرست و ملی» است – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: «محمد تقی فهیم» از منتقدان باسابقه و پیشکسوت سینمای کشور نوشت: امسال شاهد مشارکت همه قهر کرده‌های دو سال گذشته هستیم. به‌زعم نگارنده اصلا نباید از آن‌هایی که به هر دلیلی نیامدند (اعم از فیلمساز تا کارشناس و اهل رسانه و غیره) و امسال اعلام حضور کردند گله‌مند بود. منهای معدود افرادی که به این شکوه و رویداد ارزشمند فراگیر لگد زدند و پشت به هویت و ریشه‌های اینجایی خود کردند، دیگرانی که تحت‌تاثیر برخی تبلیغات و جو ایجاد شده از جشنواره روی گرداندند و این دوره بازگشتند، خوش‌آمدند و باید به استقبالشان رفت. جشنواره فیلم فجر محیط و مأمن و سنگر فرهنگی/هنری همه ایرانیان وطن‌پرست و ملی است، مقدم همه‌شان گرامی باد.
به گزارش سینماپرس، «محمد تقی فهیم» با انتشار یادداشتی با عنوان «جشنواره فیلم فجر؛ همه با هم هستیم؟!» در روزنامه جام جم نوشت:
این روزها همه حرف و حدیث‌های فرهنگی هنری به جشنواره فیلم فجر ختم می‌شود. از هر منظری به سینما نگاه کنیم، اولویت این رویداد مهم و باشکوه به چشم می‌اید. اصلا مگر می‌شود منکر جایگاه تاثیرگذار این جشنواره بر دیگر حوزه‌های هنر و حتی بر عرصه فرهنگی/دیپلماسی عمومی شد. خصوصا برای نسل ما جشنواره همه چیز است . عید است. جشن است. گردهمایی سینمایی و دوستانه است. اساسا عشق است. این جشنواره با ما قد کشید و ما به پای آن ، پیر شدیم!
شوخی نیست که فردی مانند نگارنده چهل دوره در متن و بطن و همراه و همگام جشنواره جلو آمده‌ام. شاید باورش برای برخی سخت باشد ولی حقیقت دارد که همه سال انتظار رسیدن بهمن ماه، امید به زندگی را در ما تقویت می‌کند. مانند کشاورز و باغداری که هرسال پرتلاش شخم می‌زند ، دانه می‌پاشد، نهال می‌کارد، هرس می‌کند، چشم به آسمان دارد تا ببارد و پای کاشته‌هایش می‌نشیند تا بروثمر بهتری برداشت کند. این امید هرساله در او قوی‌تر از سال قبل بروز و ظهور دارد.
بر ما هم همین زیست امیدوارانه باغداران حاکم است. می‌نویسیم. نقد مکتوب و شفاهی می‌کنیم. تبلیغ می‌کنیم. نهی و نفی و اعتراض می‌کنیم، همه‌اش به امید اینکه سینمای کشور در تمام زمینه‌ها و مولفه‌های ساختاری/فرمی و تعالی مضمونی‌اش رشد و بالندگی پیدا کند و نمود و ثمره این ظرفیت و پتانسیل را در جشنواره به تماشا بنشینیم.
سال و دوره‌ای بوده که فیلم‌ها در حد انتظارمان نبودند یا مدیریت اجرایی ضعیف و شلخته ظاهر شدند، وضعیتی که کفری شدیم و اختیار زبان و قلم را کنترل نکردیم و تند رفتیم اما همه چیز به این ختم نشده و دوره‌ای دیگر به وجد امدیم. فیلم‌ها سرحالمان آوردند و اجرای قانونمند و منظم و احترام آمیز مجریان، شعف و سرزندگی را در ما برمی‌انگیخت تا شب‌های ایام جشنواره را با رویا به صبح برسانیم. هر ساله ده روز به اقصی نقاط کشور سفر می‌کنیم. با دیدن درد و رنج مردم رنج می‌کشیم. با شادی‌هایشان مسرور، توسعه را تجربه می‌کنیم همچنانکه با حماسه پردازی رزمندگان در دوران دفاع مقدس همذات‌پنداری می‌کنیم ، با آیین‌هایشان همراه می‌شویم و مناسکشان را ارج می‌نهیم، فقرشان آزارمان می‌دهد، رفاهشان به‌شکر وامی‌داردمان و … خلاصه ایام پر شور و نشاطی را پیش‌رو داریم که اصلا دلمان نمی‌خواهد جشنواره تمام شود. نزدیک به اختتامیه «دپرس» و افسرده می‌شویم که «ای دل غافل این تنها دردانه ما اهل سینما، اعم از سینه فیل‌ها تا طرفداران فیلم‌های جدی و خشک و عبوس به پایان رسید حالا از فردا چه کنیم»؟ واقعا که ترک برج میلاد، خانه جشنواره، سخت آزار دهنده می‌شود، مگر به عشق و امید اینکه سال بعدی هم هست . برای همه گروه‌های سنی خانواده سینما و هنرمندان همین حال و هوا مصداق دارد. هنرجو و دانشجوی سینما باشد یا فیلمساز آماتور، تازه وارد یا کارگردان و سینماگر پا به سن گذاشته‌ی با ده‌ها فیلم در کارنامه‌شان فرقی نمی‌کند، جشنواره فجر برای همه ذوق‌آور و حال خوب کن است.
هیچ «استیج»ی به قول امروزی‌ها و صحنه و میدانی برای فیلمسازان. جشنواره فجر نمی‌شود. شک نکنید حتی آن‌هایی که راه به آنور آب‌ها پیدا می‌کنند و دست پر برمی‌گردند، به عشق این است که اینجا دیده شوند. می‌دانند که نابغه‌ترین که باشند، در آنسو نابغه سوخته‌اند. باید باج موضوعی/مضمونی بدهند تا دیده شوند. هرچقدر روی استیج برایشان هورا بکشند، در درون خود را مغموم و بازنده می‌پندارند اما اینجا نه‌تنها باج نمی‌دهند که بزرگشان می‌دارند. مردم برای سلفی گرفتن در صف می‌ایستند. هیج‌جا نفس گرم تماشاگر، هوادار و طرفداران این‌دیار را برای فیلمساز رقم نمی‌زند.
برای همین است که امسال شاهد مشارکت همه قهر کرده‌های دو سال گذشته هستیم. به‌زعم نگارنده اصلا نباید از آن‌هایی که به هر دلیلی نیامدند (اعم از فیلمساز تا کارشناس و اهل رسانه و غیره) و امسال اعلام حضور کردند گله‌مند بود. منهای معدود افرادی که به این شکوه و رویداد ارزشمند فراگیر لگد زدند و پشت به هویت و ریشه‌های اینجایی خود کردند، دیگرانی که تحت‌تاثیر برخی تبلیغات و جو ایجاد شده از جشنواره روی گرداندند و این دوره بازگشتند، خوش‌آمدند و باید به استقبالشان رفت. جشنواره فیلم فجر محیط و مأمن و سنگر فرهنگی/هنری همه ایرانیان وطن‌پرست و ملی است، مقدم همه‌شان گرامی باد.
