ضعیف‌ترین آمریکای یک دهه اخیر
دیوید تیلور بعد از سوم شدن در ۹۲ کیلوگرم جهانی اوزان غیرالمپیکی بار دیگر خداحافظی کرد، جردن باروز بعد از ناکامی از کسب مدال در آلبانی، در رقابت‌های اوپن غایب بود، گیبل استیوسون که فینال کالج‌های آمریکا را که باخت و دیگر در انتخابی‌ها شرکت نکرد، این شاید بدترین و ناامیدکننده‌ترین تیم آمریکای یک دهه اخیر باشد که در زاگرب قرار است روی تشک برود.
به گزارش سرویس ورزشی تابناک، در بیش از یک دهه اخیر کشتی آمریکا جزو مدعیان اصلی سکو‌های برتر جهانی و در رقابت نزدیک با کشتی روسیه برای قهرمانی بوده است، اما به نظر می‌رسد ضعیف‌ترین ورژن آنها قرار است در جهانی ۲۰۲۵ روی تشک برود و شاید مثل المپیک پاریس و جهانی اوزان غیرالمپیکی ۲۰۲۴، خبری از طلا برای آنها نباشد.
باز هم بدون طلا مثل پاریس و تیرانا؟
آمریکا که با سهمیه کامل و تیم ۶ نفره به المپیک پاریس رفته بود، بدون طلا این رقابت‌ها را تمام کرد، چون اسپنسر لی که به فینال رسیده بود، مغلوب حریف ژاپنی شد. کایل دِیک و آرون بروکس هم در ۷۴ و ۸۶ کیلوگرم به مدال برنز رضایت دادند. اولی در نیمه‌نهایی مغلوب تاکاتانی ژاپنی شد و دومی هم به ماگومد رمضانوفی باخت که در فینال حسن یزدانی را هم برد.
در مسابقات جهانی اوزان غیرالمپیکی هم آمریکایی‌ها بدون فینالیست به کار خود خاتمه دادند و دو نشان برنز ویتالی آروجائو و دیوید تیلور در ۶۱ و ۹۲ کیلوگرم حاصل کار تیم چهار نفره‌شان در آلبانی بود.
پایانِ قدرت‌نمایی دِیک در میان وزن و سدی به اسم والنسیا
از جمع مدال‌آوران همین دو مسابقه اخیر، دِیک از ۷۴ کیلو، به دو وزن بالاتر رفته و به سختی، آن هم از دومین مرحله انتخابی توانست مجوز فاینال ایکس را در ۸۶ کیلوگرم بگیرد و حریف او در مرحله نهایی انتخابی آمریکایی‌ها زاهید والنسیا دارنده مدال ۹۲ کیلوگرم سال ۲۰۲۳ جهان است که هرگز کشتی‌گیر فنی و ششدانگی نیست، اما چون در ۸۶ و ۹۲ کیلوگرم جا افتاده، در مسابقات اوپن آمریکا، توانست دِیک را ببرد و همچنان هم در فاینال ایکس از شانس بیشتری برای برنده شدن برخوردار است.
دِیک در این سال‌ها یکی از بهترین ۷۴ کیلو‌های جهان بوده که سال ۲۰۲۳ در رقابت نزدیک با سیداکوف، طلای جهانی را واگذار کرد و حالا به نظر، باتوجه به کیلو‌های زیادی که کم می‌کرد، تصمیم گرفت دو وزن بالاتر برود که طبعاً در وزن جدید، حتی اگر از سد والنسیا هم بگذرد، بعید است در جهانی حرف زیادی برای گفتن داشته باشد.
ابهام در تغییر وزن و حضور آرون بروکس
آرون بروکس را هم باید مدعی غایب دیگر دانست که باتوجه به لیستی که آمریکایی‌ها اعلام کرده‌اند نامش در فاینال ایکس دیده نمی‌شود. او مدال برنز وزن المپیکی ۸۶ کیلوگرم را داشت، اما بعد از المپیک در یک تورنمنت در ۹۲ کیلو کشتی گرفت و مشخصاً به خاطر شرایط وزنی‌اش، قصد ادامه کار در ۸۶ کیلو را نداشت.
باتوجه به تغییر وزن بروکس، او برای گرفتن سهمیه فاینال ایکس باید در یکی از دو مسابقه اوپن و مرحله دوم کشتی می‌گرفت که این کار را انجام نداد. در قانون مسابقات انتخابی آمریکا آمده است: «اگر یک مدال‌آور المپیک یا جهانی ۲۰۲۴، تصمیم بگیرد در وزنی متفاوت از وزن مدالآوریاش شرکت کند، سهمیه مستقیم Final X را از دست می‌دهد.»
بنابراین، بروکس اگر در ۸۶ کیلوگرم می‌ماند، سهمیه مرحله آخر (فاینال ایکس) را داشت، اما در ۹۲ کیلوگرم باید یا در مسابقات اوپن و یا چلنج تورنمنت (مرحله اول و دوم انتخابی آمریکا) کشتی می‌گرفت که نگرفت.
۸۶ کیلوگرمِ آمریکا بی‌ثبات بعد از جادوگر
بعد از شکست دیوید تیلور در انتخابی المپیک، آرون بروکس را ستاره نوظهوری در قد و قواره تیلور می‌دانستند که او در پاریس فینالیست نشد. هرچند مدال برنز گرفت، اما حالا دیگر حتی در وزن بالاتر هم از او خبری نیست.
دیوید تیلور قهرمان المپیک و جهان هم که از ۶ مصاف با حسن یزدانی، پنج بارش را در سال‌های ۲۰۱۷، ۲۰۱۸، ۲۰۲۰، ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ را برد و تنها در جهانی ۲۰۲۱ اسلو مقابل حریف ایرانی‌اش تن به شکست داد، بعد از آنکه در فاینال ایکس المپیک ۲۰۲۴ به بروکس باخت، از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد، اما چند ماه بعد از آن، تصمیم به بازگشت دوباره به مسابقات گرفت، آن هم در یک وزن بالاتر.
تیلور که لقب جادوگر را از آن خود کرده بود، کشتی اولش را هرچند به عبدالرشید سعدالله‌یف در وزن ۹۲ کیلوگرم جهانی اوزان غیرالمپیکی باخت، اما مبارزه رده‌بندی را از کامران قاسم‌پور برد و صاحب نشان برنز این وزن جهان شد و بعد از آن، بار دیگر از دنیای قهرمانی خداحافظی کرد.
پایان عصرِ باروز بدون خداحافظی رسمی و عدم بازگشت استیوسون
جردن باروز، رکورددار مدال در کشتی آزاد آمریکا هم که سال‌های افولش را تجربه کرده و در آلبانی نتوانست روی سکو برود، باوجودی که مثل کاکس و تیلور روی تشک کفش‌هایش را درنیاورد، اما باتوجه به اینکه در هیچ کدام از دو مسابقه اوپن و چلنج تورنمنت کشتی نگرفت، طبعاً او هم امسال در جهانی غایب خواهد بود.
امید آمریکایی‌ها به بازگشت گیبل استیوسون، قهرمان عجیب و غریب‌شان بود که او هم بعد از آنکه فینال مسابقات کالج را به وایت هندریکسون، شاگرد باشگاه کابوی‌ها و دیوید تیلور باخت، در هیچ‌کدام از دو انتخابی قبلی شرکت نکرد تا مجوز فاینال ایکس را بگیرد تا باوجودی که این بار دیگر واقعاً به کشتی بازگشته بود و بعد از چند سال ماجراجویی در رشته‌های مختلف، به نظر می‌رسید قهرمان سنگین‌وزن المپیک ۲۰۲۰ توکیو بار دیگر در مسابقات جهانی حاضر خواهد شد، اما او هم نیست، همانطور که مِیسون پاریس هم که در سال‌های غیبت او، توانست یک مدال جهانی برای آمریکایی‌ها بگیرد هم در مسابقه‌ای ظاهر نشده است.
دادگاهی شدن اسنایدر و خروج از شماره یک بودن آمریکایی‌ها
البته که حالِ عنوان‌داران آمریکا که نام‌شان در لیست فاینال‌ایکس دیده می‌شود هم خیلی خوب نیست و مدعیان اصلی طلا به نظر نمی‌رسند. اولین نفر، کایل اسنایدر است که درگیر ماجرای رسوایی اخلاقی شده و اخیراً هم دادگاه پرونده فحشایش برگزار شده است.
اسنایدر حتی اگر درگیر این پرونده هم نمی‌شد، باز در دو سال اخیر مغلوب اخمد تاج‌الدینوف و امیرعلی آذرپیرا شده، آن هم بیش از یک بار؛ پس در جهان برنده‌هایی دارد. یانی دیاکومیهالیسِ نایب‌قهرمان جهان هم در ۷۰ کیلو هنوز امتحان پس نداده و جوی مک‌کنا، هرچند کشتی‌گیر بدی به نظر نیامد، اما روی کاغذ مدعی طلا نیست.
اسپنسر لی و ویتو آروجائو هرچند در ۵۷ و ۶۱ کیلوگرم جهان مدعی‌اند،، اما فعلا ژاپنی‌ها در این دو وزن بالاتر از آمریکا و روسیه، مدعی طلا هستند.
با این تفاسیر، حتی پیش از برگزاری فاینال ایکس، که ۱۴ جون (۲۴ خرداد) به انجام خواهد رسید، باتوجه به نفراتی که سهمیه این رقابت‌ها را کسب کرده‌اند، کم امیدترین و یا به تعبیری بدترین آمریکای یک دهه اخیر قرار است در جهانی زاگرب شرکت کند.
البته که کشتی ورزش بی‌رکوردی است و همانطور که تضمینی وجود ندارد کشتی‌گیر باسابقه و عنوان‌دار حتماً برنده باشد؛ بدون نام و عنوان‌ها هم می‌توانند شگفتی خلق کرده و چیزی فراتر از تصور رقم بزنند. روی کاغذ اما، اوضاع آمریکا اصلاً خوب نیست.
