آن رویِ مجتبی جباری که پشت ویترین کتاب فروشی‌اش پنهان مانده بود؛ به کجا چنین شتابان؟
به گزارش فرارو، طرفداری نوشت: مجتبی جباری که پیش از استقلال به عنوان سرمربی فقط سابقه حضور در تیم نیروی زمینی تهران، آن هم به مدت 10 بازی را در کارنامه داشت، اخیرا با لحنی پرمدعا اعلام کرد دیگری حاضر نیست مربی باشد و فقط به عنوان سرمربی روی نیمکت استقلال خواهد نشست!
مجتبی جباری استقلال را در شرایط بحرانی تحویل گرفت و در نهایت با قهرمانی در جام حذفی فصل را به پایان رساند. در این بین نظرات مختلفی وجود دارد. مثلا اینکه مجتبی جباری به جز بازی با سپاهان که البته حواشی زیادی داشت و آبی‌پوشان ترجیح می‌دادند در آن مسابقه شکست بخورند، در باقی مسابقات با تیم‌های نه چندان قدرتمندی مواجه شد.
مجتبی جباری برای قهرمانی در جام حذفی تیم نفت آبادانی را برد که از لحاظ روحی در بدترین شرایط بود و تنها حریف لیگ برتری او هم تیم ملوان بود که در نهایت آبی‌ها در یک مسابقه پربحث، جام را بالای سر بردند.
از این مسائل گذشته، وقتی در چنین شرایطی یک مربی تیم را تحویل می‌گیرد، قاعدتا عیار آن مربی مشخص نمی‌شود. البته اینجا نباید از کار مجتبی جباری گذشت و آن را کوچک کرد ولی بحث اینجاست که نمی‌توان با همین چند مسابقه درباره او و سرمربیگری‌اش نظر داد.
در چنین شرایطی مجتبی جباری که چند شب پیش با جام قهرمانی در یک گفتگوی تلویزیونی شرکت کرده بود، گفت:
به من گفتند گزینه معرفی کن و من گفتم بهترین گزینه منم. اصلا نمی‌خواهم خودم را نشان دهم ولی اعتقاد من است به هر شخصی پیشنهاد سرمربیگری در استقلال یا تیم ملی شد باید قبول کند. شانس بالای موفقیت را کسی نباید از خودش بگیرد.
در بخش دیگری مجتبی جباری اینطور صحبت‌های خود را به پایان می‌رساند:
دیگری به هیچ عنوان به عنوان دستیار در فوتبال کار نمی‌کنم.
مجتبی جباری درست می‌گوید؛ هر فردی دوست دارد روزی شانس حضور روی نیمکت تیم ملی یا استقلال را داشته باشد ولی آیا زیدان آبی‌ها، حرف‌های چند سال پیش خودش را فراموش کرده است؟ بد نیست این حرف‌ها را مرور کنیم؛
فرهاد مجیدی وارد عرصه مربیگری شد. نباید در مورد استقلال این اتفاق رقم می‌خورد. تیم آنقدر بزرگ است و مسئولیت آنقدر زیاد است که مربی که وارد تیم می‌شود باید جای دیگر تجربه کرده باشد. استقلال یک مقطع‌هایی از این بی‌تجربگی آسیب دید.
جالب است مجتبی جباری که طی سال‌های اخیر حسابی به خاطر کتاب فروشی‌اش تحسین شده، آن زمان که از میدان فوتبال فاصله داشت چنین حرفی را بیان می‌کند و وقتی نوبت خودش می‌رسد و فضا را مناسب می‌بیند، حرفش تغییر می‌کند.
مجتبی جباری مگر عقیده نداشت که استقلال جای بی‌تجربه‌ها نیست و باید ابتدا در تیم‌های دیگر تجربه کسب کرد و بعد به استقلال آمد؟ حالا چطور سودای نشستن روی نیمکت استقلال را دارد؟ آن هم با تجربه فقط 10 بازی حضور روی نیمکت نیروی زمینی و چند مسابقه روی نیمکت استقلال؟
آیا مجتبی جباری به این فکر می‌کند که به قول خودش ممکن است استقلال از این بی‌تجربگی آسیب ببیند؟ البته به نظر می‌رسد آن مجتبی جباری که چند سال پیش این حرف‌ها را زد با مجتبی جباری که الان می‌بینیم متفاوت است. گویا آن زمان پشت ویترین کتاب فروشی‌اش، اولویتش استقلال بود و حالا که از آن ویترین بیرون آمده، اولویت خود را خودش قرار داده است، نه باشگاه استقلال!
اینکه هر انسانی جاه طلبی داشته باشد و بخواهد پیشرفت کند، طبیعی است ولی اگر یک نفر در یک موقعیت یک حرفی بزند و در موقعیت دیگر جور متفاوتی عمل کند، برای هواداران قشنگ نیست.
خطاب به مجتبی جباری باید گفت؛ شما هنوز ابتدای راه هستید و این باور که دیگر نمی‌خواهید مربی شوید و خودتان را در قامت یک سرمربی می‌بینید، بد نیست اما نه اینکه استقلال را محلی برای آزمون و خطا انتخاب کنید.
