« دوبله» باید یک سر و شکل درستی بگیرد/ در «دوبله» هزاران گروه داریم – اخبار سینمای ایران و جهان
سینماپرس: سعید شیخ‌زاده بازیگر، دوبلور، مجری تلویزیون، گوینده و مدیر دوبلاژ با تاکید بر این که دوبله باید سر و شکل درستی به خود بگیرد و موازی‌کاری‌ها اصلاح شود، گفت: از پیشکسوتان و استادانم یاد گرفتم که هر کاری را نپذیرم.
به گزارش سینماپرس، سعید شیخ‌زاده که از سال ۱۳۶۸ در دوران کودکی با فیلم «مرگ پلنگ» به کارگردانی فریبرز صالح وارد عرصه بازیگری و پس از آن در حرفه دوبله نیز مشغول به کار شد و به عنوان مجری در برنامه‌های مختلف تلویزیونی حضور داشته در گفت‌وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا در این باره که چرا عمده کارهایی که به او پیشنهاد می‌شود را نمی‌پذیرد؟ اظهار داشت: عادت ما همچون نسل قدیم است. یک هنرمند برای این که بتواند چارچوبش را حفظ کند باید این راه را در پیش گیرد. این همه سال دارم کار می‌کنم، یکی از راه‌های تداوم کار آن است که هر کاری را انجام ندهی و سخت تر از انجام کار، انجام ندادن آن است.
او افزود: به هر حال، پیشنهاد هست و خیلی‌ها ممکن است اغوا بشوند و بگویند چرا که نه و انجامش دهند اما حقیقت این است که از دوره قبل آموختم که تمام زیبایی بودن در کار هنر سینما این است که شما همیشه بتوانی در این حوزه فعال باشید. پس برای داشتن آن باید خیلی مراقبت‌ها کرد.
شیخ‌زاده درباره الگوی خود گفت: آقای خسروشاهی و سعید مظفری و منوچهر اسماعیلی که اصلا بارها و بارها خودم به چشم دیدم چه پیشنهادهایی را قبول نکردند و واقعا دمشان گرم. ما از اینها یاد گرفتیم.
او همچنین در این باره که دستمزد چقدر برای سعید شیخ زاده مهم است؟ اظهار داشت: واقعیت این است که دستمزد مهم است ولی حقیقتا ریا نکنم اگر کاری باشد که دوستش داشته باشم نه این که دستمزد نگیرم اما خیلی برنامه را جوری پیش می‌برم که آن را حتما انجام دهم.
شیخ‌زاده در عین حال در این باره که آیا کاری بوده که بعدا از نپذیرفتنش پشیمان شده باشد؟ گفت: نه نبوده است؛ خیلی خوب می‌توانم کار را رد کنم و بگویم که این مال من نبوده است. قاعدتا هر آن چه که مال من است قطعا همین است و هر آن چیزی که مال من نیست قطعا از اول برای من نبوده است. به این اعتقاد دارم.
او درباره این که «نسل جدید همپای هالیوودی‌ها پیش می‌روند» و درباره نظر برخی هنرمندان درباره کمبود صدا در دوبله گفت: کمبود داریم. چرا که نه. اما قاعدتا دوبله باید یک سر و شکل درستی بگیرد. در دوبله هزاران گروه داریم. یعنی هر کسی برای خودش شروع به تجربه‌ای می‌کند و موازی‌کاری می‌شود.
او درباره این که برخی موسسات صداپیشگی اجازه همکاری نیروها را به شکل مستقل نمی‌دهند، گفت: خیلی بد است. به گونه‌ای این رفتار آدم را یاد زمان جنگ جهانی می‌اندازد. هنر که محدودیت ندارد که اینجا می‌توانی و آنجا نمی‌توانی. باید چارچوب را رعایت کرد. اما قاعدتا این وظیفه انجمن گویندگان و سپرستان گفتار فیلم است و از کسانی هستم که مصر هستم باید صداهای خوب را از گروه‌های دیگر جذب کرد.
