رد پای حکومت مرکزی در شاهنامه
به گزارش خبرگزاری فارسیرو به نقل از موسسه مطالعات و فرهنگ بزرگمهر حکیم، سی و چهارمین نشست شاهنامه پژوهی با حضور شاهنامه پژوهان و جمعی از شاعران، نویسندگان و فعالان فرهنگی کشور به دبیری دکتر محمد رسولی شاهنامه شناس و محقق حقوق سیاسی (عمومی) در خانه اندیشمندان علوم انسانی نگهداری می شد و موضوعات بسیار مهمی مورد بحث و بررسی قرار می گرفت. آثار مهم شاهنامه کشف.
در این نشست شاهنامه پژوهی که تاریخ ایران در دوره منوچهر پیشدادی مورد تحلیل قرار گرفت، موضوع واگذاری بخشی از شرق ایران توسط منوچهر شاه به زال به صورت علمی و قانونی تشریح شد و اسرار ناگفته دوران شاهنامه هایی که تا به حال فاش نشده بود فاش شد.
حقوقدان محمد رسولی در توضیح این قسمت از شاهنامه گفت: با روش های علمی میان رشته ای می فهمیم که کشور ما ایران در آن زمان چه بوده است، از نظر شکل حکومت که امروزه در دانشگاه ها به صورت دوره ای تدریس می شود. «اشکال دولت و دولت» کشوری با بافت منحصربهفرد بود، یعنی دولت ساده است، اما از نوع ساختار پیچیده‌ای برخوردار است و ویژگی‌های چنین حکومتی در حقوق عمومی و علوم سیاسی عبارتند از:
1. اعمال قدرت سیاسی توسط دولت مرکزی.
2. وجود قانون اساسی برای کل کشور پهناور ایران در آن زمان.
3. وجود اقسام وحدت، یعنی وحدت ساختار، وحدت جماعت (شمول تصمیمات حاکمان بر همه گروه های انسانی به طور یکسان)، وحدت ارضی (تعطیل تمام قلمرو کشور به قدرت). دولت به طور مساوی و کامل).
این کارشناس شاهنامه افزود: اگر به شاهنامه که کتابی است که تاریخ ایران را روایت می کند دقت کنیم، به خوبی دریافته می شود که مناسب ترین شکل حکومت (به معنای حکومت عمومی) برای ایران، یکپارچه و متمرکز بودن آن است. دولت شکل گرفته است و ایرانیان ده هزار سال است که از این روش استفاده می کنند. آنها به بقای خود ادامه داده اند و سهم زیادی در رشد تمدن بشری داشته اند.
در این جلسه سایر پژوهشگران نیز به بیان نظرات خود پرداختند.
نشست های تخصصی شاهنامه پژوهی هر ماه یک بار به همت موسسه فرهنگی بزرگمهر حکیم در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار می شود.
۲۴۴
