شادی شهنوام تا پایان آن
باباک رضه اولین نمایشگاه موسیقی را در سال 2007 در سال 2007 جشن گرفت که چنین نمایشگاهی در ایران ندارد. این نمایشگاه به دلیل حضور پر جنب و جوش معلمان برجسته موسیقی ایرانی و برنامه های ثانویه مانند جداول گرد ، بزرگداشت و غیره در تاریخ موسیقی باقی مانده است. و البته غیرقابل توقف ؛ از آنجا که بسیاری از چهره های این رویداد ، مانند Plviz Meshkatian و Mohammad Reza Lotfi ، زنده نیستند.
حمایت از انجمن موسیقی در زمان سلطنت مدیرعامل رضای چندین گروه و هنرمندان بخش دیگری از آلبوم یک مدیر بود. اما حضور آن پس از حدود 15 سال در زمینه مدیریت موسیقی در صدر موسسه اصلی موسیقی کشور ، انتظارات هنری را افزایش داده است. رضای همانطور که می گوید ، خود را به همان مکاتبات و مشکلات تشریفاتی که دفتر موسیقی سالها رنج می برد ، اختصاص داد. بوروکراسی اجتناب ناپذیر ، یکی از بزرگترین شکایات موسیقی. از آنجا که کاهش مجوزها و آلبوم ها و پیچیدگی های کنسرت هر روز نه تنها هنرمندان را مسدود می کند ، بلکه ظرفیت مدیریت دفتر را نیز مسدود می کند.
امروز هنرمندان موسیقی با مشکلات زیادی روبرو هستند. از جمله چشم انداز امنیت و امنیت دستگاه های فرهنگی ، نقض قانون حقوق نویسنده (حق چاپ) در بسیاری از نهادهای دولتی ، به ویژه IRIB ، عدم حمایت مادی و معنوی از گروه های جوان و محیط دانشگاهی و دانشگاهی ، موسیقی بدبخت ، موسیقی و اتاق های خصوصی.
باباک رضه در ماه اول ، حتی در محل کنسرت Ghorobei Alireza در مجتمع ورزشی آزادی ، بارها و بارها میهمان چندین کنسرت بود. وی از نمایشگاه موسیقی کودکان بازدید کرد. جالب اینجاست که هیچ یک از این وقایع نیازی به حمایت دولت ندارند و تقریباً همه مدیران و بودجه بخش خصوصی در حال انجام بودند. این بازدیدها ممکن است برای یک مدیر خوب به نظر برسد ، اما در بین نوازندگان چیز مثبتی نیست. مدیر دفتر موسیقی که دلسوزی برای موسیقی با دیسک قابل قبول وی ، Desire ، به جای شرکت در کنسرت ها ، انتشار گزارش ماهانه یا اعلام شماره تلفن ، آزمایش شده است. با فرض نگرانی هایی که سالها توسط هنر موسیقی بیان شده است ، اما توانایی حل آن ، و باباک رضای از این نگرانی ها بسیار آگاه است.
به جای انتشار اخبار پوپولیستی ، می خواهم پس از پایان مسئولیت شما ، رکوردی از پر از موسیقی خوب و تسهیل کننده داشته باشم. امیدوارم این شهنوم خوشحال باشد!
