عباس ماروفی ؛ راوی تبعید ، عشق و تنهایی در کوچه های تهران
Mahsa Bahadori: در این روزها ، هنگامی که 36 نمایشگاه بین المللی متخصصان کتاب در روز پنجم جشن گرفته می شود ، ما به عباس ماروفی رفتیم تا آثار خود را برای رزرو علاقه مندان و ادبیات ارائه دهیم.
عباس ماروفی یکی از برجسته ترین نویسندگان معاصر در ایران است که آثار آنها مورد توجه منتقدین و خوانندگان نه تنها در زمینه ادبیات فارسی ، بلکه در سراسر جهان قرار گرفته است. او با نثر شاعرانه ، ظاهری روانکاوی و فضایی جدایی ناپذیر ، داستانهایی را ایجاد کرد که در چارچوب جامعه ایران سکوت ، سرکوب ، مهاجرت و عشق را روایت می کند. اگرچه بخش اعظم زندگی او در تبعید ، روح تهران گذشت ، اما خاطراتی از خاورمیانه و صدای انسان شرقی در تمام آثار او جریان می یابد.
معلم ادبیات فارسی
نقطه شروع دنیای ادبی عباس ماروفی ، بدون شک ، رمان “سمفونی مردگان” است. این کار به درستی در شاهکارهای داستان های ایرانی گنجانده شده است. این رمان تاریخ فروپاشی تدریجی یک خانواده در اردبیل را نشان می دهد که قربانی خشونت مردسالاری ، تعصب مذهبی و تضاد سنت و مدرنیته می شود. آنها در قلب تاریخ دو برادر قرار دارند: یوسف و آیین. آدین شاعر و جستجوی آزادی است که در سکوت و ظلم خاموش می شود. ساختار غیر خطی ، روایت زبان چندین شخصیت و ریتم نثر و موزیکال رمان ، آن را به یک روایت خاص و فراموش نشدنی تبدیل کرده است. “سمفونی مردگان” نه تنها یک داستان بلکه یک جمله هنری در مورد مرگ روشنفکران در یک جامعه است.
پس از آن ، رمان “سال بلوا” فصل جدیدی را در قلم عباس افتتاح کرد. این بار با تمرکز یک زن جوان به نام مالیا ، که در زمان سلطنت رضا شاه عشق ، خشونت و استرس اجتماعی پیدا کرد. روایت این رمان در لایه ها ، ذهنی و پر از زمان پرش است. تاریخ یک فضای توهین آمیز و شاعرانه است ، اما در عین حال تصویری تلخ و درخشان از بدن زن در یک جامعه مردانه ارائه می دهد. نثر مشهور در این رمان از گذشته ظریف تر و شاعرانه تر است و تاریخ تمایل بیشتری دارد که روانی و زنانه باشد. “سال” شغلی است که در آن ادبیات ، تاریخ و روانشناسی در هم تنیده است.
“بدن فرهاد” یکی دیگر از ویژگی های برجسته است که این بار با روایت عشق ممنوعه ، تاریک و چالش برانگیز رفتار می کند. در این رمان ، وفاداری ، خیانت ، اخلاق و آگاهی به روایتی تبدیل می شود که از اسطوره دور می شود و به دنیای واقعی امروز نزدیک می شود. بر خلاف آثار قبلی ، نثر در این رمان روایتی ساده تر و کلاسیک تر است ، اما مضامین هنوز عمیق و پر از بار فلسفی هستند. فرهاد عباس ماروفی دیگر سوار نشده است ، اما در زیر بقایای اعتقادات و انتظارات دفن می شود.
میهن و هویت گره خورده است
پس از سفر به نوشتن ، عباس ماروفی به تجربه زندگی خود در تبعید پرداخت. جایی که میهن ، حافظه و هویت گره خورده است. “بیایید بگوییم که نام همه مردگان” نتیجه این دوره از زندگی اوست. رمانی درباره مردی تبعید شده که در برلین زندگی می کند ، اما ذهن او در خیابان های تهران ، کنار همراهان و خاطرات فراموش نشدنی پرسه می زند. این روایت بین گذشته و حال و مرز بین زندگی و مرگ ، حقیقت و حافظه ، همیشه از بین می رود و ناپدید می شود. این کار یک چشم انداز کامل در مورد قرار گرفتن در معرض مرد مهاجر در تبعید ، سکوت و عزت نفس است.
سرانجام ، در رمان “همه -خاص” ، شخصی ترین صدای عباس بلند می شود. این کار ، که دارای یک اتومبیل خاص است ، روایت یک نویسنده تبعید شده است که درگیر زندگی روزمره زندگی ، خاطرات گذشته و اضطراب آینده است. نثر این رمان آسان تر ، صمیمی تر و نرم تر از سایر آثار او است که قبلاً از فضای قوی کار او متمایز شده است ، او با لحنی فوری تر از اضطراب ، دلتنگی و نوشتن “کاملاً” صحبت می کند.
برای خواننده ای که می خواهد وارد دنیای ادبی عباس معروف شود ، توصیه می شود “سمفونی مردگان” را در ابتدای مسیر انتخاب کنید. رمانی که نه تنها به وضوح به معنای سبک آن است ، بلکه قدرت روایت داستان ها ، فضا و عمق روانشناسی شخصیت ها را نیز دارد. پس از آن ، سال بلوا یک انتخاب منحصر به فرد برای دانستن لحن شاعرانه و نگرانی های زن او است. “بدن فرهاد” گزینه ای برای علاقه مندان به درام روانگردان است و این دو اثر “می گویند نام همه مردگان” و “همه خاص” یک تجربه منحصر به فرد از یک نویسنده تبعید را با خاطرات ، میهن و نوشتن ارائه می دهد.
عباس ماروفی به جای فقط یک داستان نویس ، نگهبان دردهای نسل هایی است که در سکوت و سانسور تبعید شده اند و به خاطر سخنان آنها زنده مانده اند. آثار او بازتابی از این مسیر فشار بالا است: از کوچه های سرد اردبیل تا قهوه های برلین. و نام او نیز در لیست نویسندگانی قرار دارد که نه تنها برای روایت داستان بلکه برای زنده ماندن و مقاومت در برابر ادبیات انتخاب کرده اند.
۲۴۵۲۴۵
