نمایشگاه برای گفت ، روایتی از لادن
سعید دارباخ ، معمار و کاریکاتوریست ، در دهه 50 در دانشگاه هنر معاصر تهران تحصیل کرد. نه تنها اساس ظاهر حرفه ای او ، بلکه لدن Khodadadeh ، همکلاسی و بعداً همسرش را نیز آشنا کرد. آنها در سال 4 ازدواج کردند ، دو فرزند این پیوند ، و از آن زمان به بعد ، با هنر و هنر برای هر دو زندگی می کردند.
هنر آنلاین نوشت: در کارتون سعید ، آنچه در مورد همه توجه است ، جنبه ای دقیق ، انسانی و پر سر و صدا است. او جهان را با ظاهری انتقادی اما ظریف به خود جلب کرد. خطوط او تعیین کننده اما دوستانه بود و سوژه های آنها ، در حالی که طنز ، منجر به درد و تأمل می شود. اگر او از نهادهای اجتماعی انتقاد می کرد ، و هنگامی که این مرد فقط با کمترین عناصر ممکن به تصویر کشیده می شد.
لادن خداداد ، معمار و نقاش ، آثار خود را در غیاب سعید ، نه تنها به عنوان همسر بلکه به عنوان برگزار کننده نمایشگاه ، سازماندهی می کند. او خود را “عاشق و عزاداری” می نامد.
در قلب نمایشگاه ، نقاشی وجود دارد که با سایر آثار متفاوت است: یک پرتره از گفته شده در پس زمینه. این نقاشی همان بار است. نه به عنوان یک یادآوری ، بلکه به عنوان تلاش برای بازگشت:
“نه تنها می خواستم تماشاگر باشم. من مجبور شدم چیزی را بکشم ، حداقل یک بار بنشینم و آن را ببینم.”
این نمایشگاه به جای بررسی آثار کارتونی این هنرمند ، آیینی برای یک زندگی مشترک است. در غیاب مردی که همیشه ترجیح می داد آثار خود را صحبت کند ، مارکوس اکنون زیاد صحبت می کند. بار ، با یک چشم مرطوب و محکم ، این سکوت را می گوید.
نمایشگاه کاریکاتور سعید درماش نه تنها فرصتی برای دیدن جهان از دیدگاه او بلکه گوش دادن به صدای زنی است که هنوز در غیاب همسرش روایت می کند.
59243
