«پیشوا توسط یک افسر اس اس نازی کشته شد»
بیشتر کارشناسان معتقدند که هیتلر پس از مصرف قرص سیانید، با شلیک گلوله به شقیقه‌اش خودکشی کرده است. اما اظهارات و شهادت‌هایی که اخیراً از بایگانی‌های محرمانه سازمان اطلاعات روسیه منتشر شده‌اند، روایت متفاوت و جالبی را مطرح می‌کنند؛ طبق این گزارش، هیتلر در پناهگاهش به‌دست خدمتکار مخصوص خود کشته شده است.
این اسناد نشان می‌دهند که یوهان راتنهوبر، ژنرال پلیس و رئیس تیم امنیت شخصی هیتلر، شهادت داده که هاینتس لینگه، خدمتکار شخصی آدولف، مستقیماً به سر هیتلر شلیک کرده است. گفته می‌شود لینگه نخستین کسی بود که پس از مرگ هیتلر وارد اتاق شد و سپس همراه با گونشه و دیگران، جسد را به بیرون برده و سوزاند.
راتنهوبر، رئیس تیم امنیت شخصی هیتلر، به مأموران شوروی گفته بود: «هیتلر به دلیل تزریق‌های متعددی که مدت‌ها به‌طور روزانه به او انجام می‌شد، نسبت به اثرگذاری سم تردید داشت. به همین دلیل، پس از خوردن سم، به لینگه دستور داد او را با شلیک گلوله بکشد. لینگه هم به سر او شلیک کرد».
این ادعا در دوران جنگ سرد در غرب مطرح شد، اما بسیاری آن را بخشی از جنگ روانی و اطلاعات جعلی شوروی قلمداد کردند. با این حال، گفته‌های لینگه در بازجویی‌های شوروی کاملاً با این روایت تناقض دارد. او تأکید کرده بود که هیتلر خودکشی کرده است. لینگه همچنین گفته بود که هیتلر در شرایطی قرار داشت که واقعیت را نمی‌پذیرفت و بخشی از انگیزه‌اش برای خودکشی، ترس از آن بود که هنگام فرار از برلین دستگیر شود.
او پس از پایان جنگ به دست نیروهای شوروی افتاد و اعترافاتش نقش مهمی در درک استالین از روزهای پایانی زندگی هیتلر و فروپاشی رژیم نازی داشت. در همین حال، اسناد طبقه‌بندی‌شده تازه منتشرشده، تصاویری از دندان‌های پوسیده هیتلر – نشانه‌هایی از خودکشی با سیانور – و آخرین عکس او را نشان می‌دهند.
یک کارشناس روس در یک ویدیو روایت هاینتس لینگه درباره روزهای پایانی زندگی هیتلر را توضیح می‌دهد؛ روایتی که حتی شامل جزئیاتی درباره لباس‌هایی می‌شود که هیتلر و اِوا براون هنگام خودکشی به تن داشتند. او در این ویدیو می‌گوید: «در شهادت‌هایی که درباره دلایل خودکشی هیتلر ثبت شده، آمده که او ادامه جنگ را کاملاً بی‌فایده می‌دانسته؛ از طرفی، ترس از آن‌که هنگام فرار از برلین دستگیر شود نیز یکی دیگر از دلایل این تصمیم او بوده… وضعیت جسمانی هیتلر وخیم بود و در کنار آن، توهمات برتری‌جویانه‌اش اجازه نمی‌داد که در برابر پیروز جنگ تسلیم شده یا به مذاکره با او بپردازد».
در این میان، تصاویری ناخوشایند از دندان‌های هیتلر نیز منتشر شده که از آن‌ها برای شناسایی جسدش استفاده شده بود. جزئیات جدیدی نیز منتشر شده، از جمله اینکه شوروی چگونه به اتو گونشه – دستیار شخصی هیتلر – فشار آورد تا درباره مرگ هیتلر صحبت کند.
پس از جنگ، گونشه همراه با دیگر همکاران هیتلر به مسکو منتقل شد. اسناد منتشر شده نشان می‌دهند که یک اسیر آلمانی و جنایتکار جنگی به نام سرهنگ رملینگر در یک سلول با او قرار گرفت و مقامات شوروی از او خواسته بودند که گونشه را متقاعد به همکاری کند.
رملینگر طی یک گزارش می‌نویسد: «با فروپاشی کامل آلمان و سیستم نازی، دیگر دلیلی برای پنهان کاری از روس‌ها وجود نداشت؛ حالا این موضوع تنها به یک مسئله تاریخی تبدیل شده بود… متقاعد کردن او زمانی که مشخص شد برخی از نزدیک‌ترین هم‌پیمانان هیتلر، مثل گورینگ و هیملر، او را ترک کرده و به قدرت‌های غربی پیوسته‌اند، آسان‌تر شد».
اسناد بیشتری نشان می‌دهند که دندان‌های هیتلر برای تأیید هویت جسدش مورد بررسی قرار گرفتند. در گزارش سرویس امنیت فدرال روسیه آمده است که: «در تاریخ ۵ مه ۱۹۴۵، باغ صدارت عظمای رایش، افسران مرگ بر جاسوسان (SMERSH) از سپاه ۷۹ پیاده‌نظام ارتش Shock ۳، جبهه اول بلاروس، جسدهای کاملاً سوخته‌ی مرد و زنی را در یک حفره ناشی از انفجار بمب کشف کردند… جسدها حدود ۳ متر از ورودی پناهگاه فاصله داشتند و با خاک پوشانده شده بودند… تا تاریخ ۸ مه ۱۹۴۵، گزارش پزشکی قانونی از جسد مرد—که احتمالاً هیتلر بود—تهیه گردید».
