چهار جشنواره ایرانی داریم «دیگان»/ موضوع جشنواره ها رنگ های قرمز و سفید است.
به گزارش خبرگزاری اخبار آنلاینبعدازظهر روز دوشنبه 12 دی ماه 1403 جنگ ماهانه انجمن فرهنگی افراز در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد. انجمن فرهنگی افراز با ۲۳ سال سابقه در سه حوزه ادبی، هنری و تاریخی فعالیت می کند. این انجمن در سطح ملی ثبت شده و یکی از معدود انجمن های فرهنگی سازمان ملل است.
در این نشست کاوه ایرانفره اولین پژوهشگر تاریخ در خصوص جشنواره «دیگان» سخنرانی کرد. بخش‌هایی از سخنان او را می‌خوانید:
اول از همه برای همه شما فستیوال پربرکت دایگان را آرزو می کنم. در این زمینه شعری داریم: «شب اورمزد آمد و گویند ماه د/ز بیاسا و جمع کن» که متأسفانه به اشتباه برای جشن شب یلدا استفاده می شود در حالی که چیزی ندارد. مربوط به جشن شب یلدا و مربوط به 25 آذر به معنای شب یلدا است. اورمزد است، روز بعد جشن دیگان است.
در فرهنگ ایرانی، هر روز از ماه نامی دارد و هر گاه نام روز و ماه با هم تطبیق پیدا کرد، آن روز را جشن می گیریم. در تقویم زرتشتی، در هر ماه چهار روز به نام «روز» وجود دارد. دی یا «دتوشو» از اوستایی به معنی خالق و اهورامزدا است، تا زمانی که نام اهورا مزدا با نام دی یکی باشد، یعنی این دو بر هم منطبقند، دیگان را در آن روز جشن می گیریم.
در دی ماه چهار جشن دیگان داریم: اولی شب اورمزد که طبق تقویم جلالی معادل 25 آذر است، دومی 3 ژانویه و سوم و چهارم 9 و 17 دی ماه است. . بنابراین شعر «شب اورمزد از ماه دی آمد» مربوط به جشن دیگان است.
اهمیت جشنواره دیگان چیست؟
واژه «دی» به معنای اهورامزدا است، بنابراین اهمیت جشن دیگان در نیایش و ستایش خداوند است. داریوش پادشاه هخامنشی در کتیبه خود می گوید: «اهورامزدا خدای بزرگی است که شادی را آفرید، شادی را برای مردم آفرید» که نشان از اهمیت شادی در فرهنگ و اندیشه ایرانیان دارد. اساساً اهمیت جشن دیگان در شاد بودن نیز هست; یعنی وقتی به درگاه خدا می خوانیم این دعا به صورت شادی و جشن انجام می شود. در اوستا داریم که «ای اهورامزدا ما در دعای تو شادیم» پس شادی و نیایش با اهورامزدا همین معنا را دارد. از این نظر شاد بودن جایگاه بسیار مهمی در فرهنگ و اندیشه ایرانیان دارد.
روز آغاز زمستان و فصل سرد است. در هزاره های گذشته، زمانی که فناوری مانند امروز هنوز وجود نداشت. یکی از سختی های بزرگ انسان گرم ماندن در این فصل بود. یکی دیگر از اهمیت های نهفته در ایده جشن دیگان این بود که ما ایرانی ها سعی می کنیم با دور هم جمع شدن بر سرما غلبه کنیم.
جشن شما
هر جشنواره در فرهنگ ایرانی یک موضوع و یک رنگ دارد، مثلاً رنگ‌های «آذرگان» قرمز و نارنجی، «آبانگان» سایه‌های مختلف آبی، «مهرگان» نارنجی مایل به قرمز و رنگ و موضوع دیگان جشنواره است. قرمز و سفید قرمز نماد گرما است، یعنی باید با شاد بودن، کنار هم بودن و کمک به هم بر سرما غلبه کنیم در حالی که سرما بر ما غلبه کرده است. بنابراین در فرهنگ ایرانی بین امر اجتماعی و خصوصی، یعنی در اندیشه ایرانی یا دین زرتشتی، حریم خصوصی، آزادی و آنچه در گفتمان کنونی به عنوان لیبرالیسم و حقوق مربوط به آزادی فردی و نیز حقوق اجتماعی تعریف می شود، تعادل وجود دارد. . دوستی و همکاری مورد تاکید است. این توازن همان چیزی است که اندیشه و فرهنگ ایرانی را با وجود همه سختی ها و نیروهایی که در صدد نابودی آن برآمدند، قرن های متمادی زنده بماند.
مواد غذایی
در جشن دیگان که ارتباط بسیار تنگاتنگی با یلدا دارد و ادامه آن است، همان محصولات یلدا مانند انار، هندوانه، گردو (که در تمام اعیاد ایرانی وجود دارد و نماد هستند) روی سفره قرمز رنگ به نمایش گذاشته می شود. از صمیمیت)، شیرینی (چون آجیل نماد صمیمیت است)، جمع می شویم و در شادی و نیایش شرکت می کنیم.
در اندیشه و آیین زرتشتی، نیایش به صورت سرودهایی نیز ارائه می شود که قرار است به صورت آواز و شادی خوانده شود. هر یک از این سرودها یک ایده بسیار شریف و شریف را منتقل می کند که هنگام خواندن آنها به خود یادآوری می کنیم که آن ایده را در زندگی خود پیاده کنیم. زیرا انسان خردمند از خرد به اندیشه، از اندیشه به فرهنگ، از فرهنگ به تمدن، از تمدن به شهروندی یا ملیت و از تابعیت یا ملیت به یک انسان کامل می گذرد. یعنی انسان کامل شهروند است و به همین دلیل است که در تفکر ایرانی بر کمک و انسجام اجتماعی بسیار تاکید شده است.
۲۵۹
