کار ما تقلید در سینما است ، اما ماشین ما باید ملی باشد
در روز اول جشنواره ، روز دوشنبه 23 فوریه ، فیلم “لولی” به کارگردانی رضا فراهماند و تهیه شده توسط جیلیل اکبری ، در سینمای رسانه پیش بینی شد.
این فیلم داستان و روایت متفاوتی با خرافات دارد که به سختی می تواند با طعم عمومی ارتباط برقرار کند ، اما برخی از آنها سینمای شهید صالح را به یاد آورده اند و سازندگان آن در کنفرانس مطبوعاتی به عنوان یک فیلم هنری و به پتانسیل های فرهنگی ایران بازگشتند. بشر
فراهماند می گوید ، قبلاً به دلیل ساخت مستندهایی مانند “زنان با گوشواره های پوترول” و “رویاهای مسی” شناخته شده بود ، وی درباره فیلم “لولی” ، اولین تجربه فیلم در زمینه داستانی گفت.
وی گفت: “در زمان ساخت و ساز ، من فکر نمی کردم که با مخاطبان خاصی یا مخاطبان عمومی سر و کار داشته ام ، اما قلب فیلم است ، و من فکر می کنم که این فیلم به ایران و پتانسیل های فرهنگی و مدنی آن باز می گردد” من تشویق می کنم این خطر را بپذیرم که شنوایی عمومی خطر ساخت فیلمی را که یادآوری سینمای متوسط ایرانی و شرقی ما است ، دوست دارد. همه ما می دانستیم که این فیلم می تواند برای مخاطبان عمومی دشوار باشد زیرا متأسفانه حرکت سینمای ایران به دلایل مختلف آن را از هویت ایرانی خود خارج کرده است ، اما من این خطر را با قلب و قلبم پذیرفتم و خوشحالم که دین خود را احساس کردم به سینما من شرقی اصلی ایران را ساختم. البته درد این سینما نیز باعث شده است ، اما با غرور.
فراهماند در بخشی از این نشست با اشاره به شخصیت اصلی فیلم ، که در بخشی از داستان در امامزاده ، گفت: “در این فیلم سعی می کنیم تصویر دیگری از زن نشان دهیم.
با توجه به اینکه این فیلم توسط خود فیلم تأمین شده است ، تأکید کرد که فیلم او به طور مستقل ساخته شده است.
بازیگر زن لولی ، که در لکنت زبان لکنت داشت ، در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت که او لکنت دارد.
وی در پاسخ به آنچه که ویژگی های این فیلم تصمیم گرفت انجام دهد گفت و اگر او از منتقدین نترسد. این فیلم قوانینی دارد و هرکسی می تواند در مورد مختصات خود صحبت کند. این فیلم متعلق به ژانری است که در جشنواره نشان داده شده است و از حق طبیعی برای انجام کار خود بسیار مهم است ، اما واقعیت این است که عملکرد بسیار دشوار است ، اما به این دلیل نیست که منتقد زبان صحبت نمی کند و صحبت نمی کند.
وی تأکید کرد: “من صریحاً می گویم که” لولی “یک فیلم روشنفکرانه و هنری است و ما از این جشنواره نمی ترسیم که بگوییم این فیلم روشنفکرانه و خاص است. ما تصمیم گرفتیم یک اثر فیلمبرداری هنری عالی با صدا ، تصویر ، تولید کنیم موسیقی و بازی.
جالیل اکبری در پاسخ به آنچه رابطه بین فیلم و سینمای ملی ، گفت: “سینمای ملی یک شخص یا ژانر نیست.” ما عادت کرده ایم که بیشتر سینمای هالیوود را ببینیم و این سینما رنگ و بوی سینمایی ما را تغییر داده است. سینمای ایران با آغوش باز به سینمای هالیوود رفته است. ما مجبور شدیم در تولید خودرو تقلید کنیم ، اما از تولید فیلم تقلید کرده بودیم که نباید انجام می شد. ما یک فرهنگ عمیق مبتنی بر تاریخ و ادبیات داریم. بازی در سینمای مستقل و فرهنگ ایرانی با نام روشنفکر یا هر نام دیگر واقعاً بی رحمانه است. فیلم ما می تواند یک فیلم روشنفکر باشد ، زیرا این یک روشنفکر ملی یا مذهبی است. سینما تنها مکانی است که ما اصالت خود را از دست نمی دهیم.
۲۴۵۲۴۵
