گفته می شود که تلویزیون برای 80 میلیون ایرانی نیست ، بلکه برای 8 میلیون مخاطب/صدای صدای صدا ، صدای صدای ایران ، نه یک قاب تلویزیون.
محمد حجاری و فیض زاهد در روزنامه Etemad نوشتند: “در بعضی از مواردی که یکی از مهمترین رویدادهای سیاسی ایران در حال صادر است ، صدای ایران به مشکلات فریبنده با حاشیه های بی شماری اختصاص دارد.”
سالهاست که هواداران جامعه از رفتار رسانه های ملی انتقاد کرده اند و در مورد حوزه یک گروه سیاسی رادیکال که دارای ماسک انقلابی در چهره است ، هشدار داده اند ، اما به دلیل اینکه در پشت آرزوهای مقدس پنهان شده و آن را می خورد ، برخی از متخصصان سیاسی و فرهنگی کشور حضور داشته اند.
چند سال پیش ، یکی از چهره های فرهنگی ، مانند پزشک سمعی و بصری ، گفت که وی گفت که تلویزیون باید برای 80 میلیون ایرانی برنامه ای داشته باشد. ما باید مخاطبان خود را تنها 8 تا 10 میلیون فرض کنیم! ظاهراً این امر در دوره فعلی مدیریت سمعی و بصری جدی گرفته می شود و سرمایه ای به نام مخاطبان از بین رفته است.
امسال نوروز ، اگر سری پایتخت 7 به رسانه های ملی نرسیده بود ، مطمئناً یک فاجعه تلویزیونی رخ می داد که ناپدید می شد.
موج افراد مشهور در این رسانه ها و جایگزینی آنها با کسانی که طبق نظرسنجی های صوتی خودشان ، که دانش خود را عمیقاً مورد سؤال قرار می داد ، حتی یک تا 3 درصد از بیننده را هم نداشتند ، معنای دیگری جز سرمایه داری نداشتند.
انکار برنامه های مفید و مفید برنامه های سمعی و بصری امکان پذیر نیست ، اما این برنامه ها از قاب تلویزیون نیستند ، بلکه از طریق فضای مجازی که ویروسی می شود و به مردم اطلاع می دهد ، و عجیب است که صاحبان تلاش می کنند تا این برنامه ها را در فضای مجازی ببینند. مخاطبان مستقیم تلویزیون NAFS و برنامه ها را تماشا نمی کنند ، اما آنها هنوز هم فضای مجازی هستند که به دیدن آن کمک می کند.
به عنوان مثال ، برنامه ای که به میهمانان خود داده است ، مدت طولانی پخش شده است ، اما تنها زمانی که یک روزنامه نگار ورزشی او را از طریق یک سکوی راه اندازی کرد. یک صوتی صوتی و بصری آنقدر کم اهمیت است که صدها میلیارد دلار پول مردم را خرج می کند ، در عزت ملت نیست و قطعاً باید فکر کند.
حذف چندین مدیر مدیریت در دو دو گذشته ، سه روز باید تمسخر جلسه دادرسی تلقی شود. اگر برای اولین بار اتفاق می افتد ، چنین مجازاتی قابل قبول خواهد بود ، اما سوابق برنامه های مشکل ساز هر فقه به این نتیجه می رسید که مجازات باید بسیار سنگین تر و برای مدیران ارشد باشد. این سازمان های عالی را با رسانه های حرفه ای در منطقه از جمله جزیره و -رابایا مقایسه کنید. نه تسهیلات بودجه و سخت افزار و نه تعداد پرسنل صوتی و تلویزیونی با آنها قابل مقایسه نیست. به نظر می رسد صدای ایران مأموریت خود را برای از بین بردن اخلاق تماشاگران خود می بیند. به یک نمونه ساده توجه کنید. آیا فکر می کنید در دنیای رسانه ها دیده می شود که برنامه ای را به عنوان نود و مجری قادر به عنوان فقیر آدل فردووی از بین می برد؟! در عرصه سیاسی ، این یک وقفه برای امنیت ملت ایران است. سازمانی که بعضی اوقات احساس می کند عمداً به دنبال مخالفت با انتخابات ملت ایران است.
23302
